0 İNSAN YETİŞTİRMEK AYRI BİR ZANAAT

Bu ara çok sık duyduğum cümlelerden biri sevgili okur, “çocuğun mu var, derdin var” cümlesi. Bu cümleyi kim söylemiş bilmiyorum ama söylemekle hiç iyi etmemiş belli. Tüm anne ve babaların dilinde… Sanki insanlara silah dayayarak çocuk yaptırıyorlar. Sürekli bir dert yanma, sürekli çocukları oradan oraya vurma. Çocuk hasta olur, sorun. Çocuk okulda başarısız olur, sorun. Çocuk düşer, sorun. Çocuk ağlar, sorun. Çocuk çok hareketli olur, sorun. Çocuk çok çalışkan olur, sorun. Çocuk sanatçı olur, sorun.

Eee be aklı beş karış havada insanoğlu! Sen çocuk yapmanın sorumluluğunu kaldıramayacaksan ne diye yapıp sonra da dert yakınıyorsun. Bir de bu saçma sapan sözlerinle çocuğun psikolojisini bozuyorsun. Bugünün çocuğu yarının ergin gençliği, büyük iş adamı, büyük düşünürleri ya da sanatçıları, daha neler neler olacak haberin var mı? Haberin yok, biliyoruz ve farkındayız, her şey aşikar değil mi zaten, o yüzden memlekette bir dünya hırsız, katil, alkolik, terörist, uyuşturucu bağımlısı, sapık, ipe sapa gelmez bir dünya insanlıktan çıkmış insan yok mu?

Çocuk büyütmek o kadar kolay mıdır, dünyaya gelince iş bitiyor mu sanıyordun? Ben henüz o mertebeye yükselmedim ama şunu net olarak söyleyebilirim ki çocuk büyütmek ayrı bir zanaat. Bu görüşe erişmek için illa ki çocuğunuzun olması gerekmiyor, birazcık gözlem bunun için yeterli olabiliyor.

Sıkıldım artık bu anne babaların sürekli çocuklarından dert yanmasından. Sorumluluğunu kaldıramayacaksan, onu her şeyiyle taşıyamayacaksan, eksileri ve artılarıyla kabullenemeyeceksen o zaman boyundan büyük işlere kalkışıp çocuk yapmayacaksın. O çocuğa ağzına ne geliyorsa söyleme lüksünü kendinde bulmayacaksın, egolarını üzerinde tatmin etmeyeceksin, o çocuk kendi karnını doyuracak kendi geçimini sağlayacak duruma gelene kadar, sen o çocuğa bakmakla yükümlüsün. Sokaklarda itip kakıp bir şeyler sattırmaya çalışmayacaksın. Elinden gelen her şeyi önüne koyup okumasını sağlayacaksın. Cahil kalmasına izin vermeyeceksin. İnsan yetiştiriyorsun sen insan. Nasıl öğretmenlik herkesin harcı değil ise insan yetiştirmekte herkesin harcı değil.

Ve evladına sürekli akıl verip, sadece kendi duyguların için çocuk yapın diye baskı yapmayacaksın. Bırakacaksın o gerçekten kendini hazır hissediyorsa, gerçekten bu sorumluluğu kaldırabileceğine inanıyorsa çocuk yapacak.

Çocuk yapmak inanıyorum ki bu dünyada ki en kutsal olay hele ki bir bayan için durumun önemini belirtmeme gerek yok sanırım ama sırf bu duyguyu yaşamak, sırf ego ve duyguların tatmini için çocuk dünyaya getirilmemelidir. Bunu kabul edemiyor bünyem bir türlü.

Sizler nasıl düşünüyorsunuz sevgili okurlar bilmiyorum ama benim nacizane düşüncelerim bundan ibaret. Ben bu konuda çok duygusal düşünemiyorum sanırım mantığım daha ağır basıyor. Aslında mantıkta değil sadece, gelinen durumlara, yaşananlara, çocuklara bakınca sanırım vicdanım rahat etmiyor.

Yoksa çocuk yapmakta ne var ki artık, çocuk dünyaya getirmeyi öyle bir hale getirdiler ki zaten tanımadığın bir adamın çocuğunu bile taşıyabiliyorsun. Yeter ki sen çocuk iste. Kaldı ki ortalıkta onca evsiz, barksız, anne ve babasız çocuk varken bir de…

Sanırım insan yetiştirmeye kalkışmadan önce insan olabilmeyi başarmak lazım.

Sevgiler

Semra PINARLI