0 Beni Ben Yapan Herkese Gelsin

Bazen insanın hayatında dönüm noktaları olur, an olur ki nefes alamayacakmış gibi gelir. Kendinizi tanıyamadığınız anlar olur. Dünya dursa da o an bende yok olup gitsem dersiniz. Omuzlarınızda ağırlaşır her şey, böğrünüzden bağırmak istersiniz ama sesiniz çıkmaz.Sessiz sinema gibi aynı, sadece görüntüler vardır etrafta. Bencilcedir biliyorum ve o bencillikle hiçe sayarsınız her şeyi.


Sonra...sonra var ya...kış ortasında açan sümbül gibi ferahlatıcı bir koku gelir burnunuza...O an neden hayatta olduğunuzu hatırlatan ve yolun henüz bitmediğini anlatan...Anne kokusu...Varlığınızı ortaya koyan,aldığınız tüm nefeslere bedel, anne kokusu...Sonra...sonra var ya...yolunuzu kaybettiğinizi sandığınız anda bir ışık belirir önünüzde...Babanızdır o...Elinizi uzatıp sorgusuz sualsizce peşinden gidersiniz...Sonra..sonra var ya...en mutsuzum dediğiniz anda hayatın en saçma olayıyla sizi hem kızdırıp hem de gülümsetebilen birileri çıkar karşınıza...Kardeşlerinizdir onlar...sonra..sonra var ya...en kendimi yalnız hissediyorum dediğiniz anda telefonlarınız susmaz ve bir kapı açılır, içeri girenler...Dostlarınızdır onlar...

İşte sonra , işte tam o anda daha henüz bitmediğini anlarsınız. Tam o anda bu kadar kolay vazgeçmeyeceğinizi anlarsınız. Tam o an da neden nefes aldığınızı ve neden nefes almanız gerektiğini anlarsınız.

Ve sonra şükredersiniz. Aileniz için, kardeşleriniz için,dostlarınız için ve iyi kötü her karşılaştığınız insan için şükredersiniz. Varlığınızı hatırlattıkları için, sizi büyüttükleri için, farkındalık yarattıkları için,doğruyu yanlışı görmenizi sağladıkları için,güldürdükleri için,ağlattıkları için ve en önemlisi sizi siz yaptıkları için.

Dün doğum günümdü. Ben, bugüne kadar beni ben yapan herkese teşekkür ediyorum.

En çokta bana hayatımın her noktasında nefes veren iki insana teşekkür ediyorum. Annem ve babam sizi seviyorum.

Semra PINARLI