Bugün şirkete gelirken ne dikkatimi çekti biliyor musunuz? Şehrin göbeğine yapılmış taş yığını, estetikten uzak bir mimari… Üstelik de bir o kadar yer kapılıyor. Sonra bir düşündüm, aynı şehirde bu tek değil bunun gibi birkaç yapı daha var. Üstelik bu şekilsiz taş yığınları yapılacak diye de gömülen trilyonlar var ortada…
İzmir’de durum bu, peki İstanbul’da farklı mı sanıyorsunuz? Durum orda da aynı hatta daha da vahim denilebilir. Siz hala neden bahsettiğimi anlamadıysanız ben artık açıklayayım. “ stadyum” lardan bahsediyorum.
Trilyonlarca para harcanıp, şehrin göbeğine yapılan ve bir taneyle de kalmayıp birkaç tane yapılan stadyumlardan. Hiçbir estetik görüntüye sahip olmayan taş yığınlarından.
Üşenmeden Avrupa da ki stadyumları inceledim, adamlar her şehre hemen hemen bir tane yapıyorlar ama adamakıllı yapıyorlar. Hem estetik hem amaca hitap ediyor hem de ihtiyacı gideriyor. Bizim ise gösteriş uğruna yapmadığımız yok.
Ülkemiz bunca borçla boğuşurken, bu kadar insan fakirlikten yakınırken bu taş yığınlarına harcanan para nereden geliyor çok merak ediyorum. Buralara giden parayla eminim ki en az üç tane daha fabrika kurulur ve her fabrikada da en az 500 personel çalıştırılır. Bu da yeni iş istihdamları yaratır. Lakin biz birlik anlamını unuttuğumuz için kendi içimizde rekabet etmekten dışarıya kendimizi döndüremiyoruz. Ki benim bahsettiğim sayılar sadece yüzeysel düşünülmüş birkaç rakam kim bilir oturulup hesap yapılsa neler çıkar ortaya…
Hem yer kaplıyorlar hem bir yığın gereksiz harcanan para hem de şehrin ortasında çirkin bir taş yığını görüntüsü…
Bitti sanmayın bir de son zamanlarda gündemde olan İstanbul Park var, F1 pisti…
Ne ümitlerle inşa edilmiş, akıl almaz paraların gömüldüğü yer. Şimdi ne oldu? İki sene de yarattığı zararın haddi hesabı yok. Bu nasıl bir yatırım anlayışı ve öngörüdür şaşıyorum.
Bu yatırımların hepsinin de başında büyük iş adamı dediğimiz insanlar var. Ticari anlayışımız ve görüş açımız bu kadar mı dar olur?
Sonra da yurtdışından gelip de ülkemizde akıllı yatırım yapanlara demediğimizi bırakmayız.
Adamlar on kez düşünüp, bir kez işe kalkışıyorlar. Biz bir kez düşünüp, on kez aynı işi yapmaya çalışıyoruz, yapboz misali…
Yazık diyorum sadece…
Saygılarımla
Semra PINARLI
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder